Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English

2 Poems contain great standard

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:12.1-12.1

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:12.1

German Translation

[1] الا ای طوطی گویای اسرار
مبادا خالیت شکر ز منقار

[2] سرت سبز و دلت خوش باد جاوید
که خوش نقشی نمودی از خط یار

[3] سخن سربسته گفتی با حریفان
خدا را زین معما پرده بردار

[4] به روی ما زن از ساغر گلابی
که خواب آلوده‌ایم ای بخت بیدار

[5] چه ره بود این که زد در پرده مطرب
که می‌رقصند با هم مست و هشیار

[6] از آن افیون که ساقی در می‌افکند
حریفان را نه سر ماند نه دستار

[7] سکندر را نمی‌بخشند آبی
به زور و زر میسر نیست این کار

[8] بیا و حال اهل درد بشنو
به لفظ اندک و معنی بسیار

[9] بت چینی عدوی دین و دل‌هاست
خداوندا دل و دینم نگه دار

[10] به مستوران مگو اسرار مستی
حدیث جان مگو با نقش دیوار

[11] به یمن دولت منصور شاهی
علم شد حافظ اندر نظم اشعار

[12] خداوندی به جای بندگان کرد
خداوندا ز آفاتش نگه دار

[1] Ho O parrot murshid thou that art the utterer of the mysteries of God
Void of sugar of the mysteries of God thy beak mouth be not .

[2] Ever be thy head fresh ,and thy heart happy
For of the line of mysteries of the true Beloved ,a happy picture ,thou displayedest .

[3] With the rivals the Arifs thou utteredest speech head - closed veiled
For God's sake ,uplift the veil of the enigma of the head - closed speech

[4] O Saki On our faces ,a cup of divine truths of rose - water dash
For ,we are sleep - stained ,and wakeful of fortune .

[5] In musical note ,what path is this that the minstrel struck ,
That ,together ,the insensible and the sensible dance

[6] From this opium mystery that the Saki the murshid casteth into wine
To the rivals the Arifs remaineth neither head nor turban so intoxicated on hearing it are they

[7] To the great Sikandar ,they give not that water - of - life
Attainable neither by force nor by gold without God's grace is this matter .

[8] Come and hear the state of the people of pain
In word ,little in meaning ,much .

[9] The enemy of our religion ,became the idol of Chin
O Lord my heart and faith ,keep .

[10] To those veiled the illusory beloved ones utter not the mysteries of intoxication truths
From the lifeless ,senseless wall - picture ,ask not the tale of life .

[11] In the fortune of the standard of Mansur Shah ,
In the ranks of verse ,Hafiz the standard became .

[12] Towards us slaves ,he our praised one did the work of a Lord
O Lord him preserve from calamity .

[1] Immer sey der Verstand die baare Münze des Lebens,Gilt er doch nichts beim Golde der Liebe.

[2] Ha! o Papagey, der von der Liebe Geheimnissen schwätzet,Nie fehl's deinem Schnabel an Zucker!

[3] Immer grüne dein Haupt, und immer sey fröhlichen Herzens,Bist mir ein Bild von den Flaumen des Freundes.

[4] Ein verborgenes Wort hast du zu den Freunden gesprochen,Gott! heb' auf vom Räthsel den Schleier!

[5] Günstiges Glück! bespreng' mich mit Rosenwasser vom Becher,Denn mein Auge ist beflecket vom Schlafe.

[6] Welchen Ton hat der Sänger zu seiner Weise gewählet,Daß die Trunknen und Nüchternen tanzen!

[7] Siehe die Wirkung des Moschus, den der Schenk' in den Wein hat geworfen,Kopf und Dulbend geh'n beide verlohren.

[8] Alexandern ward nicht verlieh'n das Wasser des Lebens,Gold und Gewalt erzwingen nicht solches.

[9] Komm' und höre mir an der Betrübten traurige Lage,Worte sind wenig, und viel ist der Inhalt.

[10] Sina's Götzenbilder, sie sind die Feinde des Glaubens,Herr! bewahre mein Herz und den Glauben.

[11] Nüchtern sag' und erzähle du nie das Geheimniß des Rausches,Seelenkunde frag' nicht von den Gemälden.

[12] In den Reichen der Dichtkunst weht Hafis als die FahneDurch des Schahes schützende Gnade.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:32.43-32.43

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:32.43

German Translation

[1] ز دلبرم که رساند نوازش قلمی
کجاست پیک صبا گر همی‌کند کرمی

[2] قیاس کردم و تدبیر عقل در ره عشق
چو شبنمی است که بر بحر می‌کشد رقمی

[3] بیا که خرقه من گر چه رهن میکده‌هاست
ز مال وقف نبینی به نام من درمی

[4] حدیث چون و چرا درد سر دهد ای دل
پیاله گیر و بیاسا ز عمر خویش دمی

[5] طبیب راه نشین درد عشق نشناسد
برو به دست کن ای مرده دل مسیح دمی

[6] دلم گرفت ز سالوس و طبل زیر گلیم
به آن که بر در میخانه برکشم علمی

[7] بیا که وقت شناسان دو کون بفروشند
به یک پیاله می صاف و صحبت صنمی

[8] دوام عیش و تنعم نه شیوه عشق است
اگر معاشر مایی بنوش نیش غمی

[9] نمی‌کنم گله‌ای لیک ابر رحمت دوست
به کشته زار جگرتشنگان نداد نمی

[10] چرا به یک نی قندش نمی‌خرند آن کس
که کرد صد شکرافشانی از نی قلمی

[11] سزای قدر تو شاها به دست حافظ نیست
جز از دعای شبی و نیاز صبحدمی

[1] To me ,from the heart - ravisher who will convey the kindness of a letter of a pen
The foot - man of the wind is where ,if he still doeth a kindness

[2] In love's path ,I considered that the deliberation of wisdom
Is like a little night - dew ,that ,on the sea ,draweth a mark wrinkle

[3] Come for ,though my khirka is the endowment of the wine - house ,
Of the property of endowment ,thou seest not to my name even a diram .

[4] O heart Saki head - pain giveth the tale of how and why
The cup of pure wine take and ,from the care of thy own life ,rest a moment .

[5] Love's pain knoweth not the road - sitting physician the dry zahid ; the sufi ,void of wisdom
O one dead of heart go to hand get a Masih - breath .

[6] From hypocrisy ,my heart took flight and the drum was beneath the blanket
Come ,so that at the wine - house door ,I may up - lift a great standard .

[7] Come and drink wine For the time - recogniser selleth two worlds this and the next
For one cup of pure wine ; and for the society of a lovely idol .

[8] Not love's way is ever pleasure and ease
If ,our companion ,thou be ,drink the poison of a great grief .

[9] No complaint only mention I make .But ,the cloud of mercy of the Friend ,
To the field of liver - thirsty ones ,gave not even a little dew .

[10] For one reed of his candy ,why purchase they not that one Hafiz
Who ,a hundred sugar - scatterings ,made from the reed of a single pen

[11] O king in Hafiz's hand is naught worthy of thy value
Save the supplication of a night and the prayer of a morning .

[1] Wo ist Ostwind, der Both, um jenen nach Würden zu ehren, Der von meinem Freund liebliche Briefchen mir bringt,

[2] Wisset, mit was der Verstand im Wege der Liebe vergleichbar? Mit dem Tröpfchen Thau, das in die Fluthen sich senkt.

[3] Komm'! denn ist gleich mein Ordenskleid die Stiftung der Schenke, Keinen Pfennig doch wirst du darum finden bei mir.

[4] Wie und warum, und alles zu wissen macht häufiges Kopfweh, Nimm den Becher, und ruh' wenig Minuten nur aus!

[5] Was verstehen die Aerzte am Weg, die Leiden der Liebe? Du gestorbener Mann sieh' um den Heiland dich um.

[6] Ha! mein Herz ist wider Trommel und Kutten im Aufruhr, Vor der Schenke Thür pflanzen die Fahne wir auf.

[7] Komm'! die auf Zeit sich verstehen verhandeln Himmel und Erde Für zwey Becher Wein, und ein vertrautes Gespräch.

[8] Immer genießen und schwelgen ist nicht die Gewohnheit der Liebe, Gehst mit uns du um, trinke die Hefen des Grams.

[9] Klagen will ich nun nicht, allein die Milde des Freundes Feuchtete noch bisher durstige Herzen nicht an.

[10] Ey warum kauft ein Zuckerrohr nicht von Freunden der Redner, Dessen süßem Kiel liebliche Rede entfließt.

[11] Nichts besitzet Hafis, was deinen stattlichen Wuchs zahlt, Nichts als Abendgruß, nichts als Morgengebet.